Slow travel met je huis op wielen

Overigens vond ik het best spannend, want ik heb nooit echt gekampeerd. Laat staan met een heel huis. Gelukkig waren we in goede handen en kregen we een ruime camper mee van De Camper Club. Een tikkeltje luxe voor ons millennials, maar toch best lekker hoor! Want je wil ook wat comfort tijdens je reis en dat is waar het bij deze camper om draait. Met z’n tweetjes hadden we alle ruimte, en ook een badkamertje zit er gewoon bij. Geheel zelfvoorzienend dus! Barbara en Roderick hebben er ook voor gezorgd dat de hele inventaris gewoon inclusief is. Bij veel organisaties moet je hiervoor bijbetalen, bij hen dus niet. Wel zo lekker, want dan weet je zeker dat je niet misgrijpt.

On the road again

In de middag halen we de camper op, ruimen hem in met onze boodschappen en spullen en kunnen we de reis langs de Franse kust als begonnen beschouwen. Ik vind vooral alle geluiden in de camper even wennen; ik heb het idee dat alles door de camper rolt, valt, stuitert en dendert. Is gelukkig allemaal niet zo, maar ik denk dat iedereen dat wel herkent van z’n eerste camperreis.

Rond etenstijd komen we aan in Duinkerke, onze eerste stop. Via de app CamperContact vinden we een camperparkeerplaats waar je een nachtje vrij kunt staan, vlak bij het strand. Parkeren, even waterpas zetten en op naar de boulevard voor een happie. Wat een heerlijke plek! Je kunt hier ook veel lezen en bekijken over de Tweede Wereldoorlog, al weet ik dat dat de hele reis zo gaat zijn. Er is destijds enorm veel gebeurd hier en ik vind het mooi dat dat nog steeds te lezen valt.

De volgende ochtend gaan we vroeg op pad richting Étretat, een kustplaatsje dat bekend staat om de mooie kliffen. We parkeren onze camper op de (vrijwel enige) camping in het dorpje en wandelen richting de kustlijn. Echt een toeristische plek, maar wel waanzinnige uitzichten vanaf de kliffen! Als je hier een duik wil nemen: zorg wel voor waterschoentjes en een lekkere handdoek, want het is hier een strand van dikke kiezels! Wél een verkoelend zeetje :-).

Omaha Beach verkennen

Op D-Day is op veel stranden langs de Atlantische kust wel iets gebeurd. Ze vertellen allemaal verhalen van soldaten, niet wetende wat hen te wachten staat… En dat wordt dan ook echt nog veel laten zien. Omdat we de fietsen mee hadden, konden we dit gelukkig makkelijk fietsend verkennen. De boulevard van Omaha Beach heeft een aantal monumenten en borden waar je meer kunt lezen over de Tweede Wereldoorlog, net als bij Duinkerke. Daarnaast hebben veel lantaarnpalen ook nog foto’s en namen van belangrijke personen & soldaten, om hen op deze manier te herdenken… Het meer indrukwekkend vond ik de American Cemetary & Memorial; een gigantische begraafplaats waar duizenden gesneuvelde soldaten zijn begraven. Echt surreal.

En iets heel anders, want ik ook bizar vond: de getijden. De verschillen zijn hier zo gigantisch! Op de dag dat we aankwamen, was het strand bij Omaha Beach uitgestrekt en groot. En de volgende ochtend was er geen korreltje zand meer zichtbaar! Dit was het pad vanaf onze camping naar het strand, in de middag en avond:

Must do: Le Mont Saint-Michel

Tja, kent iemand het bekende Le Mont Saint-Michel niet? Het is een fotogenieke locatie die de meeste van jullie vast wel een keer heeft gezien. Well, we’ve been there! Wederom een fijne camping opgezocht en met de fiets naar de voet van de brug gegaan. Van de brug naar de ingang op het eiland is het zo’n halfuur lopen; overigens is deze wandeling echt prima te doen. Toen we eenmaal in de middag hier aankwamen, was het ook nog eens volledig eb. Heel bizar om te zien; de zee was in de verste verte niet te bekennen! Een wandelingetje over het wad kon dan ook niet uitblijven, al wordt het afgeraden om dat zonder gids te doen. Vloed wordt het namelijk heel snel en voor je het weet heb je natte voeten ;-).

Op het eilandje zijn we de abdij in geweest via een ticket die we van tevoren boekten bij GetYourGuide (scheelt je veel in de rij staan en kost je maar 11 euro) en hebben we nog wat straatjes bewandeld, maar het is echt een beetje overbevolkt hier. Logisch ook, ik neem het niemand kwalijk; het is een heel bijzondere plek met veel geschiedenis én gratis toegankelijk. In totaal zijn we zo’n 2 uur zoet geweest hier voordat we weer naar onze camper vertrokken.

En dan komen de getijden weer om de hoek kijken: volgens de flyer die ik bij de receptie heb meegepikt, zou het namelijk rond 21:00 uur vloed zijn… Tja, dan wil je zo’n bijzondere plek toch ook even meemaken! En ja hoor, net als bij Omaha Beach stond ook dit volledig omringd door water.

Door het binnenland terug

Van Duinkerke tot aan Le Mont Saint-Michel hebben we langs de kust afgelegd. Dat was ook meteen ons zuidelijkste punt, want vanaf daar zijn we door het binnenland terug gaan rijden. Zonder plan; gewoon rijden en kijken waar we leuke camperplekken tegenkwamen. Zo vonden we via France Passion een boer om bij te slapen, en op Franse én Belgische grenzen vond we fijne plekken via de app CamperContact. Roderick en Barbara van De Camper Club hebben anders ook genoeg tips voor je. We hebben in ieder geval echt enorm genoten van de luxe van deze fijne camper én natuurlijk deze camperroute langs de Franse kust. Een mooie warming up voor onze reis door Nieuw-Zeeland in februari!

Onze gehele route zie je hieronder, of check m’n Polarsteps account voor de gedetailleerde route.